Син күрерсең бу кешене: күп вакыт уйный, көлә, —
Ул, шулайтеп, халәте рухын яшермәкче була.
Белмичә, «уйный» диләр, эчтән ниләр уйлаганын;
Сизмиләр — чыкмый төтен тышка — мәхәббәт янганын!
Ул шаярганда, кисәктән, керсә җанаш каршына,
Гашыйкым җитдиләнә, шундук уеннан тартына;
Кып-кызыл төскә керә ул, үзгәрәдер йөзләре,
Әллә нинди көчтән астка салынадыр күзләре.
Ул түнә, хәлсезләнә шул, очраса үз хурына,
Хәзрәте Муса тәхәммелсез тәҗәлли нурына.
Нишләсен, җанаш хозурында аңар лязем намаз,
Бер азан әйткәч, колак каккач, мөселман уйнамас.
Халәте рухын — рухи халәтен.
Хозурында — каршында.
Лязем — тиешле.
(Чыганак: Әсәрләр: 6 томда/Габдулла Тукай. – Академик басма. 2 т.: шигъри әсәрләр (1909–1913)/ төз., текст., иск. һәм аңл. әзерл. З.Р.Шәйхелисламов, Г.А.Хөснетдинова, Э.М.Галимҗанова, З.З.Рәмиев. – Казан: Татар. кит. нәшр., 2011. – 384 б.).
