(Русчадан)
Бер урманда агач астында, яшьрен,
Качып утыра иде мескин Күгәрчен.
Якыннан шул вакытта узды Лачын,
Җәеп, селкеп канат атлы колачын.
Эченнән сөйләде шунда Күгәрчен:
«Бу Лачын нинди көчле кош, күрәмсең?
Көче күп, тырнагы үткен, явыз ул,
Зәгыйфьләрне ашар, канлы авыз ул.
Вәләкин мин ризамын язмышымнан,
Ходай кыйлган мине көчсез кошыннан:
Зәгыйфь, корбан булу артык, Ходаем,
Булудан андый көчле һәм дә залим!»
(Чыганак: Әсәрләр: 6 томда/Габдулла Тукай. – Академик басма. 2 т.: шигъри әсәрләр (1909–1913)/ төз., текст., иск. һәм аңл. әзерл. З.Р.Шәйхелисламов, Г.А.Хөснетдинова, Э.М.Галимҗанова, З.З.Рәмиев. – Казан: Татар. кит. нәшр., 2011. – 384 б.).
