Тәмам «Гасрелҗәдид», әлхәмде лиллаһ,
Һөмам «Гасрелҗәдид», әлхәмде лиллаһ.
Бу милләтнең тотылган афетаби
Чөн әмр итде, таратдык без китаби.
Караңгылыкда нур нәшр әйләдек без;
Бу үлгән милләти хәшр әйләдек без.
Вә нәфх итдек без, Исрафил кеби, сур;
Улыр, шаять, бу сур бер суры мәнсур.
Акытдык милләтә абелхәяти;
Капатдык шимди без бабелмәмати.
Тәмамән малы милләтдер бу журнал;
Бөтен амале өммәтдер бу журнал.
Тырышдык без бу журнал чөн, чалышдык;
Буның нәшренә шимди без алышдык.
Гомумән иштиракь итдек, сарышдык;
Каләмләрлә, сәмәнләрлә карышдык.
Бу юлда, шөбһә юк, без җан вирермез;
Ниһаять, милләтә нам, шан вирермез.
Калыр бакый бу журнал та кыямәт;
Идәрмез без химаять һәм сыянәт.
Яшә! «Гасрелҗәдид», сән — садрымызсән;
Яшә! Сән — шәмсемезсән, бәдремезсән!
Хәзерге әдәби телдә
“Әлгасрелҗәдид”кә матди һәм мәгънәви катнашкан кешеләрнең хәл телләре (күңеле) нәрсә әйтә?
«Гасрелҗәдид» тәмам булды, Аллага шөкер,
«Гасрелҗәдид» — җитәкче, Аллага шөкер.
Бу милләтнең тотылган кояшы
Кушты да, без китапны басып тараттык.
Караңгылыкта нур тараттык без;
Бу үлгән милләтне тергездек без.
Һәм, Исрафил кебек, сур өрдек без;
Бу, шаять, җиңүче бер сур булыр.
Милләткә тереклек суы агыздык;
Үлем ишеген бикләтеп куйдык.
Бу журнал — тулысы белән милләт байлыгы;
Бу журнал — бөтен халыкның күңел теләге.
Тырыштык без бу журнал өчен, тырыштык;
Моны бастырып таратуга инде без ирештек.
Һәммәбез катнаштык, хәзерләштек;
Каләмебез, акчабыз белән дә булыштык.
Бу юлда, шөбһә юк, без җан бирербез;
Ниһаять, милләткә дан һәм шан бирербез.
Бу журнал мәңге яшәр;
Без аны сакларбыз һәм якларбыз.
Яшә! «Гасрелҗәдид», син — юлбашчыбыз;
Яшә! Син — кояшыбыз, син — тулган аебыз!
(Чыганак: Әсәрләр: 6 томда/Габдулла Тукай. – Академик басма. 1 т.:
шигъри әсәрләр (1904–1908)/ төз., текст., иск. һәм аңл. әзерл.
Р.М.Кадыйров, З.Г.Мөхәммәтшин; кереш сүз авт. Н.Ш.Хисамов, З.З.Рәмиев. –
Казан: Татар. кит. нәшр., 2011. – 407 б.).