Равил ФӘЙЗУЛЛИН Үлемсезлек символы
(Ул — мөнбәр тәрәзәбез) Без яшәгән гасырның башыннан ахырына кадәр (алга таба да, бу хәл, һичшиксез, шулай дәвам итәчәк) халык Тукайны олылый, бөекли, инде әллә ничә буын аңа иман китереп,…
Хәсән ТУФАН *** ("Һаман шулай, даһи егет хәлдә…")
*** Һаман шулай, даһи егет хәлдә, Олы юлда безнең сафларда, Иң сыналган байракчыбыз сыман Нурланасың алгы якларда. Табыш та күп булды, югалту да Күченгәндә иске дөньядан. Тик җуймадык, саклап калдык,…
Рәдиф ГАТАШ Зәйтүнә Мәулүдова-Рәсулевага газәл-хат
Зәйтүнә ханым! Сезгә бу — сезгә, Зәйтүнә ханым. Гасыр ахырыннан хат барсын — тагын мәдхия яздым. Тукайга сез биргән илһам чаткысы төште безгә — Кабындым, сезне яд итеп, ихластан уйный…
Сабан сөрүче
Бер Чебен, зур бер Үгезнең мөгезенә кунып, кырдан кайтып килгәндә, аңар үзенең таныш Чебеннәре очрап: «Иптәш» Каян кайтасың болай?» —дип сорагач, Чебен тәкәбберләнеп кенә: «Мин сабан сөреп кайтып киләм», —…
Күке
Үзенең үтенүе буенча, падишаһ Каракош Күкегә Сандугач дәрәҗәсен бирде. Инде Күке яңа мәртәбәгә менде. Тәкәбберләнеп кенә бер усакка кунып, үзенең музыкаларын борып җибәреп, Сандугачча сайрарга тотынды. Берзаман, бераз сайраганнан соң,…
Тавыклар һәм Каракош
Каракош бер кояшлы якты көндә, туйганчы сәер итеп, рәхәтләнеп калмак нияте илә, биек һаваларда, яшеннәр туа торган җирләрдә канатларын акрын һәм бик вәкарь берлән генә селкеп оча иде. Берзаман ни…
Ләззәт вә тәм нәрсәдә?
Нәрсәдә ләззәт икән? Чөнкем ялан дөньяда кәм – Мин ләзиз шәйләр, вә ли кайсында ләззәт, кайда тәм?* — Бер матур кызның нәзек билен кысып кочмактамы? Яки пар юрга җигеп, фәйтун…
Әдәбият ахшамы ясаучы яшьләремезгә
Сөям мин сезне, сез — чын яшь егетләр; Өмид бар сездә, сез — интеллигентлар. Телем, күңлем, вөҗүдем сезгә разый; Әле һич күрмәгән сезләрне мазый. Яңы пешкән, йитешкән сез бәһадир, Хәзер…