Ишәк илә Сандугач
Ишәк Сандугачны күрде дә, аның янына килеп: «Тыңла әле, дустым! Миңа сине, ул сайрарга бик маһир, дип мактадылар. Менә мин үз колагым илә синең тавышыңны ишетмәкче вә яхшы-начарлыгыны үзем хөкем…
Мәче баласы һәм Сыерчык
Кайсыдыр бер өйдә бер Сыерчык бар иде. Үзе сайрау һөнәрендә начар булса да, бик гакыллы вә фи керле булганлыгыннан, сайравының начарлыгыны яшерә аладыр иде. Шул ук өйдә бер Мәче баласы…
Тычканнар киңәше
Тычканнар, беркөнне җыелып, үзләрен һәртөрле куркынычлардан сакламакчы булдылар. Бу җыендагы гакыл илә, Тычканнарга, Мәчеләрдән курыкмыйча, Аш пешерүчеләрне, Асрауларны бер дә шикләнмичә гакылдан яздырырга мөмкин булачак. Бу мәҗлестә рәис, кемнең койрыгы…
Өйләнү — түгел сөйләнү
(Иванов-Классиктан) – Кара, иптәш, сиңа килдем киңәшкә: Күз аттым мин бүген бер шәп кәләшкә. Ни дирсең син, әгәр дә мин өйләнсәм, Кеше төсле урынлашсам, көйләнсәм? – Алай булгач, өйлән, дуст,…
Киңәш («Якын дустым…)
Якын дустым! Сиңа миннән киңәш шул: Кешеләргә сереңне сөйләмәс бул. Эчеңдә нәрсә янганын үзең бел, Үзең кайгыр, үзең егъла, үзең көл. Ачып яшьрен хәзинәңне йөрәктән, Сөйләшмә бер дә артык сүз…
Киңәш («Якын дустым…)
Якын дустым! Сиңа миннән киңәш шул: Кешеләргә сереңне сөйләмәс бул. Эчеңдә нәрсә янганын үзең бел, Үзең кайгыр, үзең егъла, үзең көл. Ачып яшьрен хәзинәңне йөрәктән, Сөйләшмә бер дә артык сүз…
Киңәш («Якын дустым…)
Якын дустым! Сиңа миннән киңәш шул: Кешеләргә сереңне сөйләмәс бул. Эчеңдә нәрсә янганын үзең бел, Үзең кайгыр, үзең егъла, үзең көл. Ачып яшьрен хәзинәңне йөрәктән, Сөйләшмә бер дә артык сүз…