Күке
Үзенең үтенүе буенча, падишаһ Каракош Күкегә Сандугач дәрәҗәсен бирде. Инде Күке яңа мәртәбәгә менде. Тәкәбберләнеп кенә бер усакка кунып, үзенең музыкаларын борып җибәреп, Сандугачча сайрарга тотынды. Берзаман, бераз сайраганнан соң,…
Этәч илә Күке
— И сөекле Әтәч, нинди матур сайрыйсың! — Ә син, Күкеҗан, бигрәк моңлы, бигрәк күңелле җырлыйсың! Синдәй сайраучы бөтен дөнья урманнарында да булмас. Аһ! Синең җырлавыңны үлгәнче тыңлап кына торыр…