Сөеклемнең кабер ташында

Үлмәде, үлсәң дә, күңлемдә сәнең дәрдең һәнүз; Дустлыгын, инсанлыгың кальбемдә калдырдың һәнүз. Бел ки, мәүтең, шөбһәсез, мәүтем дорыр, и нурлы йөз; Сурәтең — чәшмемдәдер, өзнемдәдер — саутең һәнүз. Аһ, насыл!…