Этәч илә Күке
— И сөекле Әтәч, нинди матур сайрыйсың! — Ә син, Күкеҗан, бигрәк моңлы, бигрәк күңелле җырлыйсың! Синдәй сайраучы бөтен дөнья урманнарында да булмас. Аһ! Синең җырлавыңны үлгәнче тыңлап кына торыр…
— И сөекле Әтәч, нинди матур сайрыйсың! — Ә син, Күкеҗан, бигрәк моңлы, бигрәк күңелле җырлыйсың! Синдәй сайраучы бөтен дөнья урманнарында да булмас. Аһ! Синең җырлавыңны үлгәнче тыңлап кына торыр…
Сабый чакта укытканда мине хәлфә, Рәхмәт аңар, өйрәтте бер яхшы нәрсә: – «Сөбханалла» диеп әйтү тиеш, — диде,— Бер мән яңа гына туган айны күрсә. Шул заманнан бирле айның туганына…
Чын бәхетледер кулың тоткан колың; Гайне кодсият вә гыйффәттер кулың. Ялтырыйдыр санки нурдан бер балык, — Бер фәрештә күңледәй пакьтер кулың. Терлә хәсрәттән агуланган күңел; И матур кыз! Зәһрә тирьякътыр…
Кем белер кадреңне, җаным, дәртле күңел булмаса? Наз итәр кемнәргә гөл — каршында былбыл булмаса? Сурәтеңнең иң чыны, бел: шагыйрең күңлендәдер; Көзгеләрдән чын төсеңне күрмисең — ул булмаса. Бирмәде Ләйлә…
Очраган юлда, сине күргән, иелгән ул бүген; Ул шуңар да шатлана бит — чын җүләр түгел диген! Күргәнең бармы әле Коръәндәге мәдхияңи? Ул синең васфеңдә: «Ля шәркыйя, ля гарбия»,—ди! Күк…