Мәгъсүм ХУҖИН Кеше күңеле – үзе бер кояш (Хикәя)

Мең дә тугыз йөз… сәнәнең май ае иде. Кичке уңай. Кояшның тәүлек буена аерылып торган офыгына җәһәтләнеп якынаер чагы җитә. Юк ла, кояш офыкка түгел, ә офык кояшка талпына, сагынып…

Яшьләр

Бара милләт зәгыйфь, абныр-абынмас, Сүнә яшьләрдә ут кабныр-кабынмас. Кичә якты вә милли бер күңелдән Бүген тычкан утыдай нур табылмас. Вә кем бар, йөз чөерми милләтеннән, Көмеш, алтын санәмнәргә табынмас? Тәти…

Кярханәдә

Көндез эш, кичен эш, Бер минут юк тыныч, Аждаһа-машина! — Карарга куркыныч. Җәһәннәмдәй эссе Кайнаган җиз, бакыр. Эшлидер, тик эшли Эшче мескин, факыр. Аргайгандыр үзе, Саргайгандыр йөзе; Бөкрәйгәндер биле, Нурсызланган…