Кырга ак кардан
Юрган ябылган;
Җир язга чаклы
Уйкуга талган.
Ул тормас, йоклар,
Кышлар үтмичә, —
Кыйбладан кошлар
Кайтып җитмичә.
Язның айлары,
Апрель, майлары,
Бик матур сызлып
Аткан таңнары;
Урман шаулавы,
Кошлар сайравы,
Күкләр күкрәве,
Яңгыр аннары.
Коену көн саен
Кояш нурында;
Аннан соң тагын
Төшкән чык төндә.
Бу хәлләр җиргә
Барчасы бергә
Калган тик инде
Төштә күрергә.
Җир йоклый тыныч,
Күреп тәмле төш.
Уяныр әле,
Тукта, үтсен кыш!
Уйку — йокы.
(Чыганак: Әсәрләр: 6 томда/Габдулла Тукай. – Академик басма. 2 т.: шигъри әсәрләр (1909–1913)/ төз., текст., иск. һәм аңл. әзерл. З.Р.Шәйхелисламов, Г.А.Хөснетдинова, Э.М.Галимҗанова, З.З.Рәмиев. – Казан: Татар. кит. нәшр., 2011. – 384 б.).
