Юк, маташма, и каләм! — калсынчы — шундай юк белән;
Борча атмак көлкедер тау-таш ватарлык туп белән.
Ни эшең бар? Юкмыни, язсаң, югары нәрсәләр?
Угърашып торма җиһанда иң түбән мәхлук белән!
Та әзәлдән ул сәфилләр үз-үзеннән бетмәдә:
Кауме Нухи — су белән йә кауме Лути — ут белән.
Сипмә конфетти аның төсле сәфилләр өстенә:
Ул хәзерләнгән атарга йөзгә каршы чүп белән.
Сәфил — түбән, вөҗдансыз (кеше).
Угърашып — чуалып, бәйләнешеп.
Та әзәлдән — дөнья яратылганнан бирле.
Бетмәдә — бетүдә (ягъни: бетә баралар).
Конфетти — биючеләр өстенә сибә торган төрле төстәге вакланган кәгазь кисәкләре.
(Чыганак: Әсәрләр: 6 томда/Габдулла Тукай. – Академик басма. 2 т.:
шигъри әсәрләр (1909–1913)/ төз., текст., иск. һәм аңл. әзерл.
З.Р.Шәйхелисламов, Г.А.Хөснетдинова, Э.М.Галимҗанова, З.З.Рәмиев. –
Казан: Татар. кит. нәшр., 2011. – 384 б.).